Kynjabundið misrétti

Ég held að í augnablikinu sé ég ,,fórnarlamb" kynjabundins misréttis. Ég sit á skrifstofu verkfræðistofunnar sem ég vinn á og þýði cv frá öðru fólki yfir á íslensku. Ekkert að því, nema vegna þess að ég er ekki ráðin sem ritari hjá fyrirtækinu heldur landfræðingur, við jarðvegsrannsóknir. Vinnufélagar mínir í því verkefni eru enn sem komið er allir strákar og það hefur aldrei neinn minnst á eða komið með þá uppástungu að setja þá í það sem ég er að gera. Ástæðan fyrir því að ég er ekki að vinna mína venjulegu vinnu er sú að við erum að breyta vöktunum þannig að eitt okkar þurfti að koma seinna og annað hvort vera í launalausu fríi í viku, eða gera ,,eitthvað" á skrifstofunni í viku og hver er betur fallin til þess að vera launalaus eða vinna á skrifstofunni í viku en einmitt stelpan í hópnum! Verkefnastjórinn sagði reyndar við mig að ég hefði fengið val um hvort ég vildi vera eða fara austur, en það val fékk ég ekki fyrr en ég benti honum á að það gæti kannski hentað öðrum að byrja seinn fyrir austan. Hans fyrsta hugdetta var ég. Annað er að breyting á vöktunum hentar mér alls ekki og ég var búin að gera ráð fyrir því að geta unnið eins og Palli - þ.e. fengið frí sömu daga og hann. Það hentar hins vegar strákunum ekki og þess vegna þarf ég að gera eins og þeir vilja. Ég verð sem sagt næst í fríi með kærastanum mínum 21. nóvember. Sem er eftir 19 daga. Ég vil auðvitað fá þau laun sem ég er að fá og vil vinna mikið en ég er nú samt ekkert viss um að ég sé tilbúin að fórna ástarlífinum og heimilislífinu fyrir þetta. En það er náttúrulega ekki viðurkenndur hugsunarháttur í þjóðfélagi karlmennsku og peningahyggju að vilja rækta ástina!

Ég veit ekki - kannski tek ég hlutunum of persónulega og sný öllu upp í karlrembu, en gæti ekki verið möguleiki á að ég hafi rétt fyrir mér í þetta skiptið? Hvað finnst ykkur?