Fyrst ég er byrjuð
er eins gott að halda bara áfram.
Er ekki spurningin um að skrifa um Latabæ? Ég hef hatað Latabæ síðan ég horfði á leikútgáfuna af Glanna og Latabæ í flugvél á leiðinni til Íslands fyrir nokkrum árum. Mér fannst fólkið í Latabæ vitlaust og áhrifagjarnt með engar sjálfstæðar skoðanir. Íþróttaálfurinn hafði betur í að vinna bæjarbúa (sem voru bara börn og bæjarstjóri) yfir á sitt band af því að hann var snjallari en klaufinn Glanni glæpur. Ekki af því að hann hafði eitthvað betra til málanna að leggja. Þannig að hversu góður sem boðskapurinn var, sem Íþróttaálfurinn hafði fram að færa, kom það ekki fram í leikritinu. Niðurstaðan hlýtur því að vera sú að þetta er illa skrifað frekar en að boðskapurinn sem slíkur sé slæmur. Svo er það aftur annað mál hvort börn eigi að vera sífellt upptekin af því sem þau borða. Ættu foreldrarnir ekki að vera uppteknir af því sem börnin borða, þeir kaupa jú í matinn! Og er ekki nóg að nánast allar konur og margir karlar þjáist af krónísku samviskubiti yfir að borða? Það liggur við að ég sé komin með samviskubit yfir að fá ekki samviskubit yfir að borða, svo mikið er samviskubitið. Ég veit um strák sem tók 50 armbeygjur eftir að hafa borðað snakkpoka með fjölskyldunni á nammidegi, hann var 9 ára, og um afmælispartý sem endaði í gulrótarpakka því enginn vildi missa latabæjarstig eða hvurn fjandinn sem það var.
En hvað veit ég, ég er bara barnlaust grey sem ekkert veit um heiminn, eða þannig, hefur maðurinn aldrei heyrt minnst á brjóstaþoku????
Er ekki spurningin um að skrifa um Latabæ? Ég hef hatað Latabæ síðan ég horfði á leikútgáfuna af Glanna og Latabæ í flugvél á leiðinni til Íslands fyrir nokkrum árum. Mér fannst fólkið í Latabæ vitlaust og áhrifagjarnt með engar sjálfstæðar skoðanir. Íþróttaálfurinn hafði betur í að vinna bæjarbúa (sem voru bara börn og bæjarstjóri) yfir á sitt band af því að hann var snjallari en klaufinn Glanni glæpur. Ekki af því að hann hafði eitthvað betra til málanna að leggja. Þannig að hversu góður sem boðskapurinn var, sem Íþróttaálfurinn hafði fram að færa, kom það ekki fram í leikritinu. Niðurstaðan hlýtur því að vera sú að þetta er illa skrifað frekar en að boðskapurinn sem slíkur sé slæmur. Svo er það aftur annað mál hvort börn eigi að vera sífellt upptekin af því sem þau borða. Ættu foreldrarnir ekki að vera uppteknir af því sem börnin borða, þeir kaupa jú í matinn! Og er ekki nóg að nánast allar konur og margir karlar þjáist af krónísku samviskubiti yfir að borða? Það liggur við að ég sé komin með samviskubit yfir að fá ekki samviskubit yfir að borða, svo mikið er samviskubitið. Ég veit um strák sem tók 50 armbeygjur eftir að hafa borðað snakkpoka með fjölskyldunni á nammidegi, hann var 9 ára, og um afmælispartý sem endaði í gulrótarpakka því enginn vildi missa latabæjarstig eða hvurn fjandinn sem það var.
En hvað veit ég, ég er bara barnlaust grey sem ekkert veit um heiminn, eða þannig, hefur maðurinn aldrei heyrt minnst á brjóstaþoku????