Dagurinn í dag var frábær, hefði samt mátt halda fundinn mikla á Lækjartorgi í staðinn fyrir á Ingólfstorgi því það var einfaldlega of lítið. Skammir til þeirra sem vildu ekki stoppa strætóumferðina fyrir 50 þúsund konur og karla:(
Í tilefni dagsins verð ég að tala aðeins um kvenréttindamál og vil ég sérstaklega beina þessum skrifum til karlmanna. Þetta eru smá skammir til þeirra en ekki samt verða sárir, vil bara aðeins láta ykkur pæla í þessu. Vona bara að það lesi einhverjir karlar þetta blogg, og þið fáu sem það gerið látið vini ykkar vita af því.
En þannig er mál með vexti að oftar en einu sinni og oftar en tvisvar hef ég lent í rökræðum við karlmenn um feminisma (hver hefði trúað því???) og oftar en einu sinni og oftar en tvisvar hef ég fengið þau rök GEGN kvenréttindabaráttunni að karlar verða fyrir algeru misrétti þegar kemur að forræði yfir börnunum. Þeir segja þá oft eitthvað á þessa leið: ,,En hvað með forræði, þá hefur konan algerlega réttin sín megin jafnvel þó að ég sé miklu betri faðir"?
Já segi ég, það er ömurlegt og mér finnst algerlega óhæft að konur fá nánast undantekningarlaust forræði yfir börnunum við skilnað án tilliti til hæfni (nema þær hafi gert eitthvað rosalegt af sér).
EN!!! Það breytir því samt ekki að við höfum fullann rétt á því að berjast fyrir því sem hallar á okkur, launamuninum, kynferðislega ofbeldinu og öllu hinu sem eftir á að laga! Stundum hef ég það á tilfinningunni að karlar séu að segja við mig að við tjellingarnar eigum bara að sitja og bíða eftir því að það verði búið að koma öllum málefnum karlanna í höfn, að þeir njóti allra þeirra réttinda sem þeir eiga rétt á og þá fyrst megum við byrja að rífast. Eins og við höfum engan rétt á því að tala um misrétti af því að það hallar á þá að þessu leyti.
Mér var ekki kennt að bíða eftir því að fá mér að borða þangað til bræður mínir væru búnir og hef ekki hugsað mér að byrja á því núna! Við getum alveg borðað saman!